Czytania na dziś

  • Czytania na czwartek, 1 lutego 2024

    Czwartek IV tydzień zwykły

    (1 Krl 2, 1-4. 10-12)

    Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: "Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, idąc za Jego wskazaniami, przestrzegając Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz, ażeby też Pan spełnił swą obietnicę, którą mi dał, mówiąc: Jeśli twoi synowie będą strzec swej drogi, postępując wobec Mnie szczerze z całego serca i z całej duszy, to wtedy nie będzie ci odjęty mąż na tronie Izraela". Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata. Zasiadł więc Salomon na tronie Dawida, swego ojca, a jego władza królewska została utwierdzona.

    (1 Krl 2, 1-4. 10-12)

    Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: "Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, idąc za Jego wskazaniami, przestrzegając Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz, ażeby też Pan spełnił swą obietnicę, którą mi dał, mówiąc: Jeśli twoi synowie będą strzec swej drogi, postępując wobec Mnie szczerze z całego serca i z całej duszy, to wtedy nie będzie ci odjęty mąż na tronie Izraela". Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata. Zasiadł więc Salomon na tronie Dawida, swego ojca, a jego władza królewska została utwierdzona.

    (1 Krl 2, 1-4. 10-12)

    Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: "Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, idąc za Jego wskazaniami, przestrzegając Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz, ażeby też Pan spełnił swą obietnicę, którą mi dał, mówiąc: Jeśli twoi synowie będą strzec swej drogi, postępując wobec Mnie szczerze z całego serca i z całej duszy, to wtedy nie będzie ci odjęty mąż na tronie Izraela". Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata. Zasiadł więc Salomon na tronie Dawida, swego ojca, a jego władza królewska została utwierdzona.

    (1 Krl 2, 1-4. 10-12)

    Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: "Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, idąc za Jego wskazaniami, przestrzegając Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz, ażeby też Pan spełnił swą obietnicę, którą mi dał, mówiąc: Jeśli twoi synowie będą strzec swej drogi, postępując wobec Mnie szczerze z całego serca i z całej duszy, to wtedy nie będzie ci odjęty mąż na tronie Izraela". Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata. Zasiadł więc Salomon na tronie Dawida, swego ojca, a jego władza królewska została utwierdzona.

    (1 Krl 2, 1-4. 10-12)

    Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: "Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, idąc za Jego wskazaniami, przestrzegając Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz, ażeby też Pan spełnił swą obietnicę, którą mi dał, mówiąc: Jeśli twoi synowie będą strzec swej drogi, postępując wobec Mnie szczerze z całego serca i z całej duszy, to wtedy nie będzie ci odjęty mąż na tronie Izraela". Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata. Zasiadł więc Salomon na tronie Dawida, swego ojca, a jego władza królewska została utwierdzona.

    (1 Krl 2, 1-4. 10-12)

    Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: "Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, idąc za Jego wskazaniami, przestrzegając Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz, ażeby też Pan spełnił swą obietnicę, którą mi dał, mówiąc: Jeśli twoi synowie będą strzec swej drogi, postępując wobec Mnie szczerze z całego serca i z całej duszy, to wtedy nie będzie ci odjęty mąż na tronie Izraela". Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata. Zasiadł więc Salomon na tronie Dawida, swego ojca, a jego władza królewska została utwierdzona.

    (1 Krn 29, 10b-11b. 11c-12)

    REFREN: Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim

    Bądź błogosławiony po wszystkie wieki,
    Panie, Boże ojca naszego, Izraela,
    Twoja jest wielkość, moc i sława, majestat i chwała,
    bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, Twoje jest, Panie.

    Władza królewska należy do Ciebie,
    i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością.
    Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą.
    Ty panujesz nad wszystkim,
    w Twojej ręce spoczywa moc i siła,
    Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

    (1 Krn 29, 10b-11b. 11c-12)

    REFREN: Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim

    Bądź błogosławiony po wszystkie wieki,
    Panie, Boże ojca naszego, Izraela,
    Twoja jest wielkość, moc i sława, majestat i chwała,
    bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, Twoje jest, Panie.

    Władza królewska należy do Ciebie,
    i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością.
    Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą.
    Ty panujesz nad wszystkim,
    w Twojej ręce spoczywa moc i siła,
    Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

    (1 Krn 29, 10b-11b. 11c-12)

    REFREN: Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim

    Bądź błogosławiony po wszystkie wieki,
    Panie, Boże ojca naszego, Izraela,
    Twoja jest wielkość, moc i sława, majestat i chwała,
    bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, Twoje jest, Panie.

    Władza królewska należy do Ciebie,
    i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością.
    Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą.
    Ty panujesz nad wszystkim,
    w Twojej ręce spoczywa moc i siła,
    Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

    (1 Krn 29, 10b-11b. 11c-12)

    REFREN: Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim

    Bądź błogosławiony po wszystkie wieki,
    Panie, Boże ojca naszego, Izraela,
    Twoja jest wielkość, moc i sława, majestat i chwała,
    bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, Twoje jest, Panie.

    Władza królewska należy do Ciebie,
    i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością.
    Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą.
    Ty panujesz nad wszystkim,
    w Twojej ręce spoczywa moc i siła,
    Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

    (1 Krn 29, 10b-11b. 11c-12)

    REFREN: Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim

    Bądź błogosławiony po wszystkie wieki,
    Panie, Boże ojca naszego, Izraela,
    Twoja jest wielkość, moc i sława, majestat i chwała,
    bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, Twoje jest, Panie.

    Władza królewska należy do Ciebie,
    i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością.
    Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą.
    Ty panujesz nad wszystkim,
    w Twojej ręce spoczywa moc i siła,
    Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

    (1 Krn 29, 10b-11b. 11c-12)

    REFREN: Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim

    Bądź błogosławiony po wszystkie wieki,
    Panie, Boże ojca naszego, Izraela,
    Twoja jest wielkość, moc i sława, majestat i chwała,
    bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, Twoje jest, Panie.

    Władza królewska należy do Ciebie,
    i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością.
    Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą.
    Ty panujesz nad wszystkim,
    w Twojej ręce spoczywa moc i siła,
    Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

    Aklamacja (Mk 1, 15)

    Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

    Aklamacja (Mk 1, 15)

    Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

    Aklamacja (Mk 1, 15)

    Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

    Aklamacja (Mk 1, 15)

    Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

    Aklamacja (Mk 1, 15)

    Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

    Aklamacja (Mk 1, 15)

    Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

    (Mk 6, 7-13)

    Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. "Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich". Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

    (Mk 6, 7-13)

    Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. "Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich". Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

    (Mk 6, 7-13)

    Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. "Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich". Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

    (Mk 6, 7-13)

    Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. "Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich". Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

    (Mk 6, 7-13)

    Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. "Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich". Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

    (Mk 6, 7-13)

    Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. "Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich". Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

  • Rozważanie na czwartek, 1 lutego 2024

    Paweł Miki urodził się koło Kioto, w Japonii, w 1565 roku. Gdy miał 22 lata, wstąpił do jezuitów i głęboko zaangażował się w ewangelizację swego kraju. Tuż przed jego święceniami kapłańskimi, w 1597 roku, wybuchło prześladowanie chrześcijan i został aresztowany. Torturowano go, aby wyrzekł się Chrystusa. Gdy wraz z innymi skazanymi chrześcijanami obwożono ich po mieście z wypisanym wyrokiem śmierci, Paweł zebranym tłumom głosił Chrystusa. Nawet gdy zostali ukrzyżowani, nadal głosił naukę Jezusa oprawcom i gapiom, poczytując sobie za wielką łaskę umierać na wzór Zbawiciela. Śmierć ponieśli 5 lutego 1597 roku; są pierwszymi męczennikami Dalekiego Wschodu.

    Konrad Jędrzycki, "Oremus" styczeń 2010, s. 158-159

 

Czytania na każdy dzień